De boeken van Brené Brown, waaronder 'De kracht van kwetsbaarheid' en 'De moed van imperfectie' zijn al jaren bestsellers. Onder meer omdat de auteur openhartig is over haar eigen verhaal, inclusief de donkere delen daarvan. Haar verhaal is de moeite waard, omdat het anderen inspireert om hun kwetsbaarheid te omarmen en te delen.
Toch delen we ons verhaal meestal niet zo makkelijk. Ik broed zelf bijvoorbeeld al een tijdje op een blog over de perimenopauze (dat is de periode waar ik nu in zit, voor de eigenlijke menopauze). Niet dat ik al mijn (ervarings)kennis over de perimenopauze per se wil delen, maar ik wil wel delen dat ik in de perimenopauze zit. En dat er zoiets bestaat als de perimenopauze, die lastiger kan zijn dan de menopauze zelf. Als ik (doorgaans een goed geïnformeerd persoon) niet op de hoogte was voor het zover was, dan ga ik ervan uit dat vele anderen dat ook niet zijn. En dat mijn verhaal de moeite waard is om te delen.
En toch is er die twijfel... Is dat wel interessant, is het niet te kwetsbaar, en vooral: is dat niet onprofessioneel, als therapeute/coach laten zien dat jij ook maar een gewone vrouw bent?
Laat dat nu net de reden zijn waarom ik deze blogs schrijf: om 'gewoon mens zijn' te promoten.
Gewoon mens zijn wil zeggen dat een verhaal de moeite waard is als het een succesverhaal is (waw, ik heb het echt al goed onder de knie, dat mens zijn) én als het een donkere rand heeft (nooit gedacht dat de perimenopauze het mij fysiek zo lastig zou maken). Dat wil zeggen dat ik mij met geen van beide verhalen helemaal identificeer. Dat ik mij niet superieur voel als ik erken wat er allemaal goed zit in mijn leven. En dat ik mij ook geen slechtere therapeut of minderwaardig mens voel als ik een moeilijkere periode doormaak. (By the way: de perimenopauze is - naast fysiek lastig - voor mij op andere vlakken een openbaring. Heel wat belemmerende gedachten, inclusief aangeprate complexen over mijn lichaam, verliezen aan belang. Heerlijk natuurlijk, en ook dat mag gezegd worden.)
Schaamte kan snel de kop opsteken als moeilijke delen van ons leven geen ruimte krijgen om te bestaan.
Delen van jezelf verbergen voedt verhalen zoals 'ik ben minder dan anderen', 'er is iets mis met mij', 'ik ben niks waard',... De beste remedie is jezelf tonen, inclusief de lastige stukken, aan iemand die je vertrouwt. Er samen licht op laten schijnen.
Welk verhaal wil jij graag delen? Je bent er alleszins welkom mee.
Comments